BRANDstof 2013 weer groot succes!
Het is donderdagmorgen 7 november iets voor half 10. De zaal is donker en op het scherm telt een klok de seconden af. Een irritant deuntje klinkt door de zaal en deelnemers zoeken hun plaatsen op. Plotseling verandert de muziek, de klok verdwijnt en het beeldscherm vult zich met prachtige natuurbeelden. BRANDstof tot nadenken 2013 is begonnen!
Na een korte introductie, waarbij initiatiefnemer Marnix Arentsen van AS & S en participant Richard Kremer van Kremer worden voorgesteld, gaat het programma van start.
Stuntvlieger Frank Versteegh vertelt over de gevaren van zijn vak en hoe hij daarmee omgaat. Hij geeft hierbij levendige voorbeelden. En, er is veel herkenning bij de deelnemers. Versteegh introduceert ook een nieuwe term, het ‘voordenken’. Hiermee bedoelt hij dat je voordat je tot actie overgaat eerst alle mogelijke gevaren doorneemt. In de luchtvaart een zaak van leven of dood. De eerste brandstof tot nadenken is geleverd, en daar kan gelijk over nagepraat worden tijdens de korte pauze voordat de workshops beginnen.
Informatieve workshops
Tijdens zijn workshop gaat Marnix in op de zin en onzin van alle veranderingen in veiligheidssignalering. ISO 7010 en GHS komen uitgebreid aan bod. Vervolgens worden de deelnemers zelf aan het werk gezet en wordt er gezocht naar de verschillen in oude en nieuwe pictogrammen. En dat valt nog niet mee. Iedereen vindt het duidelijk leuk om aan het werk te gaan.
Bij Hans Oldenkamp van Kremer gaat de workshop over de lone worker. Het blijft gevaarlijk om alleen te werken en steeds meer operators werken alleen. Gelukkig heeft de techniek niet stilgestaan. Er blijken nieuwe mogelijkheden te zijn waar nog niet iedereen van op de hoogte was. Een mooie aanvulling op de al aanwezige kennis over dit onderwerp.
Alleen maar zitten en luisteren is deze dag geen optie
De kennis van de deelnemers wordt verder getest tijdens het spel, veiligheidsvestje aan/veiligheidsvestje uit. Tijdens de eerste vragen, zijn er maar enkele afvallers. Dan komt de vraag over de airbag. Welk merk bouwde als eerste een airbag in? Was dat Volvo of Ford? Weet jij het?……. het was Ford. Als jij Volvo dacht ben je in goed gezelschap. De meeste deelnemers moeten na deze vraag gaan zitten. Uiteindelijk komt er een winnaar uit de bus door de vraag hoeveel dodelijke ongevallen er jaarlijks in Nederland zijn in de sector industriële delfstofwinning. Het goede antwoord? Elk jaar overlijden er nog 17 mensen in deze sector. Meer brandstof tot nadenken…. Voor de winnaar is er een leuke verrassing; een i-Pad mini.
Tijd om in beweging te komen. Wim Huisman gebruikt Tai Chi om uit te leggen hoe een organisatie vanuit de beginfase van de DuPont Bradley curve (reactive) door kan groeien naar de fase waarin mensen op elkaar vertrouwen en er samen voor zorgen dat de werkomgeving veilig is (interdependent). Volgens de theorie van de DuPont Bradley curve, is de belangrijkste factor in veiligheid de bedrijfscultuur. Met elke volgende ontwikkelingsfase neemt de kans op ongelukken binnen de organisatie af met als uiteindelijk doel 0 accidenten. Wiebelend op één been, luisteren de deelnemers geïnteresseerd.
Veiligheid voor alles, ook tijdens het vervoer
Voor gastspreker Henk Bril is vrijdagavond 11 augustus 2000 een avond die zijn professionele leven verandert. Die avond verongelukt er een trein van DSM. Henk wordt erbij geroepen en loopt ’s avonds rond 23.00 uur alleen tussen de ketelwagens door. De ravage is groot, wagons zijn gekiept en liggen op de grond, het is een heldere avond en de sterren staan aan de hemel. Voor het eerst valt hem echt op hoe groot de ketelwagens zijn. Henk voelt de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van anderen tot in zijn ziel. Hij bedenkt, ‘als ik gevaarlijke stoffen maak, moet ik ervoor zorgen dat ze veilig op een andere plaats komen.’
Helaas ligt die verantwoordelijk hiervoor niet alleen bij de chemische industrie. Op het spoor gaan nog regelmatig zaken mis. Daarbij gaat het vaak om menselijke fouten. Machinisten rijden bijvoorbeeld ongemerkt door rood licht. De oplettendheid van een andere machinist voorkomt dan dat twee treinen op elkaar botsen. Bijna ongelukken waar de chemie niets aan kan doen.
Henk Bril pleit dan ook voor eerlijke communicatie met alle betrokkenen. Risicocommunicatie noemt hij dat. De boodschap daarbij is helder, ‘Ik kan niet garanderen dat er niets gebeurt, ik creëer een risico. Maar, wat ik wel beloof, is dat ik er alles aan doe om dat risico zo klein mogelijk te maken.’
Dan is het tijd voor de ronde (nouja, vierkante) tafel discussie. Op een aantal stellingen wordt door het panel gereageerd en er is ruimte voor vragen.
De dag loopt op zijn einde en dagvoorzitter Frans Bouman stapt naar voren om dit aan te kondigen. Tot ieders verrassing blijkt er dan opeens nog een programma onderdeel te zijn. Daan Schoenmakers (acteur Job Raaijmakers) komt naar voren. Doodstil is het tijdens zijn verhaal. Een verhaal dat gaat over gedeelde verantwoordelijkheid en de gevolgen die het kan hebben elkaar niet op zaken aan te spreken die niet kloppen. Een prachtig einde van een mooie dag en genoeg BRANDstof tot nadenken voor een jaar!